Kazimierz Wichniarz
Pochodził z poznańskiego Górczyna. W latach 1931–1934 uczył się w studium aktorskim przy poznańskim Teatrze Polskim i występował na scenie tego teatru. W 1934 roku zdał aktorski egzamin eksternistyczny i został przyjęty do Związku Artystów Scen Polskich. Do II wojny światowej grał w Łucku i Łodzi. W 1939 roku wziął udział w kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli, z której zbiegł i do końca okupacji mieszkał w Mielcu. W latach 1944–1946 był aktorem Teatru Wojska Polskiego (zaangażował się w Lublinie), następnie występował w Katowicach, Bydgoszczy, Toruniu oraz ponownie w Poznaniu i Łodzi. Ostatecznie zamieszkał w Warszawie. Od 1957 roku do przejścia na emeryturę z końcem 1988 roku był aktorem Teatru Narodowego w Warszawie.
Był żonaty z Mieczysławą; nie mieli dzieci. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 3 Tuje rz. 2 m. 38).
